Uit de verzamelbundel 'Levenslang tot sluitingstijd':
|
Momentopname een man stapt uit zijn auto loopt het strand op en staat stil de horizon lijkt uitgewist de zee ligt als ontspiegeld glas alles duurt alsof het al een foto was dan toont een meeuw de tijd ze maakt zich van haar schaduw los krijst en strijkt weer op haar schaduw neer de man keert om en schrijft dit voor hij wegrijdt op: elk gedicht is een meeuw in oktober |
|
Dichter
voor Inge Lievaart
ik weet niet
wat zich uit ons gesprek
in jou ontspon
je bent opeens cocon
- roerlozer is geen ogenblik, ik zwijg -
kan zelfs mijn denken dit verstoren?
maar achter je gezicht
strijkt een gedicht, nog nat
voor het eerst haar vleugels glad
je kijkt het met een glimlach in je na, even
ben ik een vreemde
sorry, wat zei je?
voor Inge Lievaart
ik weet niet
wat zich uit ons gesprek
in jou ontspon
je bent opeens cocon
- roerlozer is geen ogenblik, ik zwijg -
kan zelfs mijn denken dit verstoren?
maar achter je gezicht
strijkt een gedicht, nog nat
voor het eerst haar vleugels glad
je kijkt het met een glimlach in je na, even
ben ik een vreemde
sorry, wat zei je?
|
In Hollands tuin laten we bij elkaar stilstaan en met elkaar spreken opdat er niemand neervalt en sterft terwijl hij (of zij) met een mes een brief krijgt opgeprikt voor een van ons van een van ons die het niet meer ziet zitten staan lopen kijken lachen of huilen met jou en met mij en met ons |
|
Bestelgegevens 'Levenslang tot sluitingstijd':
ISBN: 978-90-70908-20-1
NUR: 306, poëzie
Te bestellen via het contact-formulier op de Home-pagina van deze website... en via de website van Uitgeverij Flevodruk: www.flevomedia.nl.
Taalpodium
De Vereniging Taalpodium, waar ik al heel lang lid van ben, geeft elke 2 jaar een gezamenlijke bundel uit:
2013:
|
Bezoekuur ik zat vannacht weer naast je in het ziekenhuis je bent al maanden dood maar ik zat vannacht weer naast je je chemokuur bleek nog niet af dus lag je er weer en zat ik er weer en zwegen we weer maar alleen dat laatste was waar |
|
2015:
|
Vlucht AC875 voor onze ogen verschuift een landkaart met Eskimo-namen terwijl ons de keus geboden wordt tussen kip en pasta veertien kilometer onder ons vreten walvissen zich door het krill zelf verwijderen wij het plastic van ons eetgerei in 1533 ontdekte Jacques Cartier China voor de Koning van Frankrijk in 2015 hoopt een jong stel Iraniërs te mogen emigreren naar Canada op het formulier dreigt een vraag: heeft u meer dan 10.000 dollar bij u? wij adviseren ‘nee’ in te vullen en wordt de leugen ontdekt: ‘play dumb!’ met ons laatste slokje vliegtuigwijn proosten wij op hun behouden vlucht |
|
2017:
|
Dat jaar geen gedicht, maar een kort verhaal... Titel: Dubbel genaaid.
|
|
Ongepubliceerd:
Facebook
Filiberta Manna,
zoetblauwe ogen
Alena Victoria,
beteuterde paarse lippen
Paige Louis,
plastic flowertjes in heur hair
Franklin Renard Annie,
trans-typje met rode haarband
Kris Teresa Carmen,
blond-omlijst decolleté
Phoebe Bushy,
ogen, gestift tot schaamlippen
het is mij een eer
hun vriendschapsverzoeken
te mogen weigeren:
#MeNot
Filiberta Manna,
zoetblauwe ogen
Alena Victoria,
beteuterde paarse lippen
Paige Louis,
plastic flowertjes in heur hair
Franklin Renard Annie,
trans-typje met rode haarband
Kris Teresa Carmen,
blond-omlijst decolleté
Phoebe Bushy,
ogen, gestift tot schaamlippen
het is mij een eer
hun vriendschapsverzoeken
te mogen weigeren:
#MeNot
9 februari 2018 - afscheid van Pieter Quelle en Gerard Beentjes van de SLAZ...
Op vrijdagavond 9 februari namen Gerard Beentjes en Pieter Quelle afscheid van de St. Literaire Activiteiten Zeist. Binnen de SLAZ hebben we de goede gewoonte dat niet alleen af te ronden met een etentje, maar daar ook een gezamenlijk afscheidsboekje (een Liber Amicorum, oftewel een Vriendenboek) voor te maken in geen grotere oplage dan het aantal leden. Ik meende dat ik, als stadsdichter, het aan mijn stand verplicht was, voor beiden een gedicht te schrijven. Ter inspiratie bezocht ik van beide vrienden hun filmpjes op You Tube.
Van Pieter Quelle vond ik 1 filmpje van ongeveer 24 minuten over zijn voettocht van Rome naar Bari - gelopen met een filmende vriend. Wat in mij bleef hangen, leidde tot het volgende:
|
Via Appia (via You Tube)
Voor Pieter, pellegrino Kortgebroekt en opgewekt loopt je schaduw met z’n rugzak van Rome tot in Bari met je mee en iedere morgen: goeiemorgen, goed geslapen? Sokken aan, wandelschoenen, wandelstok en verder gaan langs heirwegen Wie onderweg is komt wat tegen: verbrokkelde ruïnes en cipressen, golvend landschap snikkend in de zon, gravinnen – langgerokt – en nonnen, boeren, weldoorvoede kluizenaars, bange honden, zwavelbronnen bermen waarin vuilnis welig tiert Even pauze met wat water en panini: mozzarella, prosciutto, pomodoro… dan een stoffig zandpad op langs groene druiven en olijven, het talud af naar een beekje, of op een toeterende autostrada nijdige zijspiegels nipt ontwijkend… De heuvels op naar oude kerken, je hete kop onder een koele fontein, de trappen af van kromme steegjes, de nacht in – te moe om al te slapen… Uiteindelijk sta je voor St. Nicolaas, hij vraagt: hoe voel je je? Je zegt: uitgeput… wél goed… het is volbracht! |
Pieter Quelle
|
Van Gerard Beentjes vond ik 7 korte filmpjes, waarin hij als dorpsdichter van Laren en Eemnes gedichten voordroeg. Ook was er een filmisch verslagje van een workshop waarin hij de deelnemers bewoog een gezamenlijke tekst te maken. Wat ik poëtisch aan deze filmpjes overhield leidde tot de volgende caleidoscopische tekst:
|
Spelen met Gerard
Een kijk-oor op steeltjes timmert met of zonder beperking aan de weg en loopt met glazen steentjes rond de Brink Het ademt voorzichtig bij drie ezels op een rij en wacht met een witte lelie in olieverf op de laatste beweging van de meesterhand Stemmen spreken wisselend samen of alleen: poëzie moet klinken in de openbare ruimte VANDAAG soms is er een lange stilte nodig VANDAAG je zult elke dag iets moeten onthouden VANDAAG knuffelbuffelzachte poëzie vloeit uit op papier VANDAAG Een kathedraal van onleesbaar handschrift vertelt in cirkels vanaf het begin: vannacht droomde ik van torren maar voor ik pompdoek werd, droogde ik af tot de keuken bloosde van schoonheid Het verslag van de inval scheert langs mijn herinnering VANDAAG is morgen nog een eind... |
Gerard Beentjes
|