Zeist in gedichten - een poëtisch programma voor groepen
Uit mijn verzameling Zeister Poëzie (van bekende en onbekende dichters) heb ik een aantal toegankelijke gedichten gezocht, die diverse locaties in Zeist “bezingen”. Bij de gedichten heb ik een PowerPointpresentatie met foto’s van de bezongen plekken. Zo kun je deelnemen aan een poëtische rondleiding door Zeist in heden en verleden, terwijl je toch rustig op je stoel kunt blijven zitten… Ik kan er programma's van wisselende onderwerpen en tijdsduur mee samenstellen. Hieronder enkele voorbeelden:
Ingangen Slot Zeist...
|
macht en pracht
de sporen van hun voetstap de voren van hun karrenwiel gesleep met manden rollen van de vaten door modder, drek en stof naar keukens en naar kelders opgelost in naamloze vergankelijkheid de rug van het aards en zwoegend volk waarop de adel danste zich warmde aan het vuur van krom-gehakte mannen zich voedde met in vrouwenzweet gebraden vlees wie was ik hier geweest? Hanneke Verbeek Geschreven ter gelegenheid van Open Monumentendag 2013. |
Eetzaal Zorgcentrum Heerewegen
|
De zorg
we snijden korstjes van het verse brood voor derde tanden van de oude dag beleggen het met ham of hagelslag met muisjes, chocopasta hazelnoot we geven muizenhapjes, niet te groot er mompelt iemand of er klinkt een lach “Ik ben zo moe.” of ze naar bed toe mag “Eerst even eten.” melk valt in een schoot al zorgend zijn we voor onszelf aan ’t zorgen dit is ons voorland. morgen, overmorgen zijn wij wellicht op deze kust gestrand een vrouw zegt huilend: ”’t Is zo somber buiten.” toch schijnt er volop zonlicht door de ruiten een jonge hand streelt zacht een oude hand Patty Scholten Uit: Kom ik gelegen, gedichten uit Heerewegen, 2004 |
De Pyramide van Austerlitz
|
Marmont spreekt
toen het bericht ons bereikte dat hij zijn slag geslagen had bij een ver Moravisch dorp gaf ik de huizen naast ons kamp diezelfde naam hadden wij niet ook voor hem gestreden? het gevecht dat een leger zonder vijand tegen de verveling leveren moet… wij verdreven haar door met man en macht een heuvel op te werpen – zweet, vermengd met zand en zoden als hij in Egypte heeft begrepen dat uitsluitend voor een farao het recht bestaat onnutte lieden zo te laten werken zal hem de naam bevallen die men aan dit afgelegen monument verbond Henjo Hekman Uit: Levenslang tot sluitingstijd, TULIP, 2013 |
Schorteldoeksesteeg...
|
Eigenheimers
langs de Schorteldoeksesteeg fietsen schapen zien. was aan de lijn. een boerderij hoor het geknetter van de winterkoning ik kijk naar zeven paarden in de wei er komt een man voorbij twee kinderen op zijn fiets “waar zijn de kleine paarden?” vraagt het kleinste kind zo meet een ieder naar zijn eigen maat hoog opgeschoten de bosjes waar ik afstap en verborgen sta en staar naar ’t weiland waar een ekster loopt, waar koeien lopen moeizaam met zware uiers ’t is bijna melkenstijd nu wil ik alle weilanden stofferen met koeien, zwart en wit de boerderij opschilderen het Pasen laten zijn tante Trientsje doen opstaan uit de dood haar eindelijk doen trouwen met oom Piet hen samen in die boerderij doen wonen de hofhond Bruun erbij doen – en mijzelf – de pruimen aan de pruimenboom doen rijpen “hier aardappelen” op de schuurdeur schrijven en dan gratie krijgen eten van de boom des levens Laura Reedijk – Boersma Uit: 15 x ’t Sticht, Powezeist 1990 (eervolle vermelding) |
Waar je ook bent (Walkartpark)...
|
Ver van Zeist
Zeist, mijn wortels vastgezogen in jouw zwarte humusgrond ben ik geboren en getogen, is waar ik mijn liefde vond voor jouw bossen, pleinen, straten, waar oude wijken statig staan. Nooit zal ik jou echt verlaten. Mijn hart zal harder kloppen gaan wanneer ik, ver van Zeist, mijn gedachten glijden laat vele mijlen heb gereisd en mijn hart naar Zeist uitgaat. In luchten, zeeën, verre landen zal altijd Zeist een beetje zijn. Ik leg vreemdsoortige verbanden: bij de Niagara Falls denk ik met pijn heel even terug aan de Walkart Park-fontein. Joyce Smid Uit: 16 x Ver van Zeist, Powezeist 1991 |
